سیم کارت کارتخوان رایتل

پژوهش‌های نخستین‌ برای راه‌اندازی اپراتور سوم تلفن همراه در ایران از سال ۲۰۰۷ میلادی آغاز شد.^[۹][۱۰] در زمستان ۲۰۰۷، ضوابط برگزاری مناقصهٔ اپراتور سوم تلفن همراه در هیئت دولت ایران پذیرش گردید.^[۱۱] بهره‌برداری از فناوری نسل سوم تلفن همراه و حداکثر سهم ۴۹ درصدی برای سرمایه‌گذاری خارجی از جمله شرط‌های دولتی برای راه‌اندازی این اپراتور بودند.^[۱۲] در تابستان سال بعد، معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران از برگزاری مزایده در زمستان گفت^[۱۳] اما روند اجرای آن تا سال بعدتر نیز به طول انجامید.

در ژانویه ۲۰۰۹ کنسرسیوم تأمین-اتصالات به عنوان برندهٔ پایانی مزایده اعلام شد.^[۱۴][۱۵] این کنسرسیوم از دو شرکت تأمین تله‌کام و شرکت اماراتی اتصالات تشکیل شده بود. اما پس از چند ماه و در مه ۲۰۰۹، به دنبال بروز اختلاف‌هایی میان شرکت اماراتی و ایرانی، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی شرکت اتصالات را به دلیل انجام ندادن پیمان‌ها، از مزایدهٔ اپراتور سوم تلفن همراه ایران کنار گذاشت.^[۱۶] اتصالات نیز در بیانیه‌ای، عدم انجام پیمان‌ها را مشکل در تعامل با طرف ایرانی دانست.^[۱۷]

با کنار رفتن کنسرسیوم تأمین-اتصالات از مزایده، کنسرسیومی با نام زین ایران متشکل از صندوق بازنشستگی صدا و سیما، صندوق ذخیرهٔ فرهنگیان و اپراتور زین کویت به عنوان کنسرسیوم برنده اعلام شد.^[۱۸] اما این کنسرسیوم در مهلت تعیین شده پیشنهاد نهایی خود را ارائه نکرد و به این ترتیب کنسرسیوم زین ایران نیز از مزایده کنار گذاشته شد.^[۱۹]

انصراف شرکت‌های خارجی در مزایدهٔ اپراتور سوم، تصمیم‌گیران حوزهٔ ارتباطات را به این نتیجه رساند که شرکتی ایرانی این پروژه را به سرانجام برساند.^[۲۰] با این تفاسیر، اپراتور سوم به شرکت تأمین تله‌کام (تأمین ارتباطات شمس نوین) وابسته به سازمان تأمین اجتماعی واگذار شد.^[۲۱]

در ماه می ۲۰۱۰، مدیرعامل شرکت تأمین تله‌کام از عرضهٔ سیم‌کارت‌های این اپراتور در روزهای پسین خبر داد.^[۲۲] اما این چنین نگردید و حدود یک سال بعد و در روزهای پایانی سال ۲۰۱۱، پیش‌ثبت‌نام سیم‌کارت‌های اپراتور سوم در کرج آغاز شد.^[۲۳][۲۴]

در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۱، در یک جشن ویژه از برند رایتل که به عنوان نخستین اپراتور ارائه‌دهندهٔ سرویس‌های نسل سوم در ایران شناخته می‌شد، رونمایی شد.^[۲۵]